اس ام اس شهادت حضرت عباس ( ع )

جانم فدای نام زیبایت ، ابوالفضل

قربان زخم چشم بینایت ، ابولفضل

گر من به چای القمه بودم ، زِ حسرت

هر آن بخشکیدم برآن روزت ابولفضل

تاسوعا روز قمر بنی هاشم تسلیت باد

هرچند تیر ، مشک و دلم را دریده است/ ای آب همتی کن و تا خیمه ها مریز . . .

سلام برعبد صالح خدا

نام علمدار سپه آید به گوشم / انگار من عمری به او حلقه به گوشم

جانم بلرزد هر می گوید « ابوالفضل » / سرّی ست خود بنهاده در اعماق گوشم

ایام سوگواری تسلیت باد

جانم فدای نام زیبایت ، ابوالفضل
قربان زخم چشم بینایت ، ابولفضل
گر من به چای القمه بودم ، زِ حسرت
هر آن بخشکیدم برآن روزت ابولفضل
تاسوعا روز قمر بنی هاشم تسلیت باد

هرچند تیر ، مشک و دلم را دریده است/ ای آب همتی کن و تا خیمه ها مریز . . .
 سلام برعبد صالح خدا

نام علمدار سپه آید به گوشم / انگار من عمری به او حلقه به گوشم
جانم بلرزد هر می گوید « ابوالفضل » / سرّی ست خود بنهاده در اعماق گوشم
 ایام سوگواری تسلیت باد

در کلاس عاشقی عباس غوغا می کند / در دل هر عاشقی عباس مأوا می کند
 هر کسی خواهد رود در مکتب عشق حسین / ثبت نامش را فقط عباس امضاء می کنیذ
نام معشوق مبر نزد من از عشق مگو / عشق دیریست که در پیچ و خم عباس است
 هر چه داریم همه از کرَم عباس است / خلقت جنت حق لطف کرم عباس است
دامن علقمه و باغ گل یاس یکی است
قمر هاشمیان بین همه ناس یکی است
سیر کردم عدد ابجد و دیدم به حساب
نام زیبای اباصالح و عباس یکی است

یا ابوالفضل :
آموخته ایم از تو وفاداری را
خون تو نوشت معنی یاری را
ای کاش که آب کربلا می آموخت
آن روز زچشمت آبرو داری را . . .

کنار دل و دست و دریا ، اباالفضل / تو را دیده ام بارها یا اباالفضل
تو، از آب، می آمدی، مشک بر دوش / و من ، در تو ، غرق تماشا یا اباالفضل

به یکتایی قسم یکتا است عباس / امیر کشور دلها است عباس
اگر چه زاده ام البنین است / و لیکن مادرش زهرا است عباس

ایمان و وفا سایه ی بالای تو بود / ایثار علی (ع) نقش به سیمای تو بود
 گر لب نزدی به اب دریا عباس (ع) / دریای ادب میان لبهای تو بود
کربلا لبریز عطر یاس شد / نوبت جانبازی عباس شد

عباس یعنی ذکر طوفانی مهدی / عباس آوای غزل خوانی مهدی
 درک محرم کرده ای دانی چه گویم / عباس یعنی اوج مهمانی مهدی
با خدا عباس وقتی دست داد / هر دو دست خویش را از دست داد
چون لاله چرا به خون نشستی ، عباس / کو در تن صد چاک تو دستی ، عباس ؟
ای سرو قلم قلم روی صفحه ی خاک / رفتی کمر مرا شکستی ، عباس . . .

دانی از چه رو گاه گاه آید زلزله
چون زمین هم میکند با نام زینب هلهله
دانی از چه رو گاه گاه توفان میشود
 صحنه جنگیدن عباس اکران میشود

دلم مست و لبم مست و سرم مست
بخون ای دل که صبرم رفته از دست
بخون ای دل محرم اومد از راه
بخون اجر تو با عباس بی دست

یادم ز وفای اشجع الناس آید / از چشم ترم سوده الماس آید
آید به جهان اگر حسین دگری / هیهات برادری چو عباس آید . . .

عباس لوای هفت افراشته است / وین راز به خون خویش بنگاشته است
او پرچم انقلاب عاشورا را / با دست بریده اش بپا داشته است